Met enige trots het recept van mijn lasagne. Hij was echt lekker en mocht ik mijn man hebben kunnen tegenhouden dan had ik vandaag kunnen nagenieten van een stukje...

Ingrediënten voor 3 à 4 personen:
1 ui
2 kleine courgettes of 1 grote (aubergines kan ook maar die moeten nog wat meer uitlekken, en die snijden wat moeilijker)
500 gram grote paddenstoelen
400 gr kippengehakt
2 bollen mozzarella light
2 teentjes knoflook
Blik tomaatblokjes 400 gr. (je kan de tomaten natuurlijk ook vers concasseren)
Zwarte peper en kruidenmix oregano, klein beetje rozemarijn, klein beetje thijm en basilicum (kan vers maar de kip heeft de basilicum weer opgegeten: die zal pas gemarineerd op tafel komen)
Klein doosje tomatenpuree (140 gr.)
Olijfolie
Beetje gemalen parmezaanse kaas

Wie wil kan ook lasagneblaadjes toevoegen maar dat hoeft niet. Voor de voedselzandlopers die het toch voor deegwaren hebben: ze bestaan in speltversie bij de bioplanet (www.bioplanet.be)

Bereiding: 
Verwijder de uiteinden van de courgettes en snij ze vervolgens met de mandoline in de lengte in plakjes (ca. 4mm). Stapel ze in een vergiet en bestrooi ieder laagje met een snuifje zout. Tegen dat de rest van de voorbereiding klaar is (15 min), is het meeste vocht er uit en wordt de lasagne niet te nat. Dep de plakjes nog wel even droog met keukenpapier.

Snipper de ui en fruit in de pan met wat olijfolie, halverwege de fijngesneden knoflook toevoegen (knoflook niet laten aanbakken want dan wordt hij bitter). Gehakt toevoegen en rul bakken. Extra olie hoeft niet wat je bakt het gehakt in eigen vet. Voeg ten slotte de tomatenblokjes toe. In een klein pannetje verwarm je de tomatenpuree tot die niet meer zo zurig ruikt. Let op want dit brandt snel aan. Vlees en tomatenpuree samenvoegen en kruiden. Let er nog even op dat je saus niet te nat is. Je kan deze wel nog wat laten inkoken.


Verwarm de oven voor op 200°C.

Snij de schoon geborstelde paddenstoelen in plakjes (eiersnijder of mandoline), ook de mozzarella mag in dunne plakjes.

En dan vullen maar: doe onderaan de schaal 1/2 van de gehaktsaus, leg daarop afwisselend een laag courgette en een laag paddenstoel, daarna de tweede helft van de saus, gevolgd door de volgende laag courgettes en paddestoeltjes. Het dakje bestaat uit de mozzarella, bestrooid met wat zwarte peper, snuifje zout en geraspte parmesaanse kaas.

Bak de lasagne ca. 35 minuten in de oven.

Dat gezond lekker kon zijn wist ik al, maar ook snel!

De broccoli (bio) en koolselder (diepvries want niet het juiste seizoen) heb ik gestoomd. De knolselder was trouwens mijn zeer gesmaakte aardappelvervanger. Je kan het goedje ook pureren en een beetje muskaatnoot toevoegen. Mijn kids vonden de knolblokjes alvast lekker: van "bweeuk brolselder naar hmmmm"
De zalm heb ik in olijfolie gebakken op de pan: 6 minuutjes geduldig laten bakken op de velkant en dan nog twee minuutjes aan de andere kant. Ik strooi sinds ik De Voedselzandloper heb gelezen ook altijd wat kurkuma op de zalm (en op zowat alles in feite)!

En dan de simpele, snelle én heerlijke saus:

50 ml witte azijn (kan dragonazijn maar die had ik niet in huis)
2 eierdooiers
2 koffielepers dragon (liefst vers maar helaas heeft de tuindragon de aprilse grillen niet overleefd)
50 ml soyaroom
Zwarte peper

Op een hoog vuur gedurende 3 minuutjes continu roeren. Niet stoppen want anders stolt het ei en heb je omelet. Mocht het goedje te slap blijken kan je steeds een beetje (spelt)bloem toevoegen.

Wat ik niet geschrapt krijg uit het weekmenu, op gevaar af van muiterij, zijn de donderdagfrietjes. Maar ik doe wél mijn best om dat goudgele gevaar zo goed mogelijk te begeleiden. Op woensdag eten we frittata (zie beneden) waardoor ik tijd heb om al voor donderdag te koken. Om de maagjes morgen al wat gezond te vullen heb ik ook soep gemaakt. Vervolgens heb ik mijn klassieke "snelle vol au vent" zo aangepast dat hij voedselzandloperproof is. En eerlijk, ik ben er echt tevreden over!

Voor 4 personen

Twee halve kipfilets
200 gram gehakt (gevogeltegehakt is beter maar de kids vinden dat daar te veel “harde bolletjes” in zitten)
1 blokje kippenbouillon (mager)
3 eetlepels speltbloem
200 ml soyamelk natuur
250 gram champignons
Een snuifje oregano
250 ml water
1 eidooier
3 eetlepels soyaroom

Voor meer smaak bak ik de champignons, reepjes kipfilet en balletjes in een grote pan, zonder vetstof.  De champignons snij ik in kwartjes omdat ze zo meer smaak behouden dan in schijfjes. Eens alles gebakken voeg ik water, het bouillonblokje en oregano toe. Een temper van de soyamelk en de bloem (in een potje mengen tot er geen klontertjes meer in zitten) gaat hop mee in de pan. De saus wordt snel wit en dik.  Morgen net voor het opdienen zal ik nog een eierdooiertje en wat soyaroom aan toevoegen, en op mijn bord mag ook een drupje citroen, en daarna: smullen!

Nog snel een fotootje van mijn frittata met paprika, boontjes en worteltjes. Snel recept: groentjes stomen, opbakken, vuur uit en eitjes erop laten stollen en dan nog 15 minuutjes in een oven van 180°. Een zegen voor kliekjes en kroost

Ik heb een vleesverslindende man. Een half kilootje worst, schnitzel of gehakt gaan er bij hem zonder enige moeite in. Helemaal niet Voedselzandloper dus (helemaal niet gelijk welk dieet bedenkt ik me net). Mijn oplossing: ik vul 5 paprika's met 400 gr gehakt vermengd met een courgette en 250 gr. oesterzwammen die ik eerst fijngehakt heb. Voor de smeuïgheid nog een heel klein beetje gemalen kaas in de vulling, en de geweldige pomodori kruiden van Piet Huysentruyt. Vervolgens heb ik de gevulde paprika's 45 minuutjes in een voorverwarmde, 220° warme oven geplaatst. Als bijgerecht heb ik voor het laagglycemische bulgur gekozen.

Het resultaat: manlief vond het gehakt wat "natter" dan gewoonlijk maar wel lekker, dochterlief was iets minder makkelijk te verschalken en vroeg om volgende keer wat minder groenten in het gehakt te doen. "Welke groenten?", vroeg mijn man nog! Bij een volgende editie ga ik voor het snelle recept en dan kook ik de paprika's eerst enkele minuutjes zachter in water. De vulling zal ik al even voorbakken op hoog vuur waardoor het wat droger zal worden. 20 minuutjes in de oven moeten dan wel volstaan.

Mijn plan was trouwens om nog wat verse basilicum te gebruiken in de mengeling maar wegens volledig vergeten kreeg deze een ereplaats als garnituur.

Helemaal de bloem weren was niet mogelijk maar ik heb vandaag toch pannekoeken gemaakt die de kids lekker vonden en ik gezond!

Nodig voor 30-tal pannekoeken
400 gr speltbloem (ik heb de witte versie genomen maar volkoren moet ook kunnen)
4 verse eitjes van bij de buren
400 ml ongezoete soya melk
200 ml bruiswater
Een scheut olie (best met een neutrale smaak zoals de multicooking olie van Vandemoortele)
5 gr stevia

Als pannekoekenbeleg ben ik gegaan voor Agavestroop

Commentaar van de kids: "we wisten niet dat gezond zo lekker kon zijn" ;-)) 

Hoe leuk wanneer goede voornemens hand in hand gaan met verleiding. Akkoord, Sergio Herman's team zal in de Pure C waarschijnlijk niet alle melk, boter en suiker weren, maar wat ik daar vandaag te eten heb gekregen: geweldig zonder schuldgevoel want met heel veel Voedselzandloper raakvlakken. Omdat je bovendien grondstoffen uit de streek eet zit het met de ecologische voetafdruk ook wel goed ;-)

Ik heb van het zeven gangen tapa's menuutje genoten en zou gezworen hebben dat Sergio Herman eveneens fan is van de Voedselzandloper: veel perfectgegaarde groentjes, rauwe en bereide vis, amper aardappel (één zalfje dacht ik), pure sausjes, intense kruiden én kurkuma.

In plaats van het dessertbordje heb ik gekozen voor een onwaarschijnlijk uitgebalanceerde kaasplankje. De verwennerijtjes bij de koffie niet ik niet aan mij laten voorbijgaan. Vooral de zelfgemaakte zure matten waren heerlijk (waarschijnlijk niet met Stevia maar toch heerlijk)!

PS: dat "zonder schuldgevoel" is misschien niet helemaal waar, daarvoor was de wijn te lekker

Deze middag ben ik met enkele collegaatjes naar Bio-Planet geweest (www.bioplanet.be). Als we al ergens steviazaadjes, seleniumsupplement en speltmeel kunnen vinden dan is het daar. (bij wijze van waarschijnlijk veel te subtiele verwijzing vermeld ik alles met een s, als eerbetoon aan de “woar kannik de soiker vinde? Antwoord: Bij de S” grap van Filip Goebels, die ooit Bio-Planet’s grote broer Colruyt onveilig maakte)

Hetzelfde gevoel van verlorenheid had ik vandaag bij Bio-Planet. Onder de noemer “goed voor mens en dier” kan je hier voor zowat elk voedsel een volkoren, suikervrij, fair-trade en/of veganistisch alternatief vinden. En daar stond ik dan. Op zoek naar koekjes om mee te geven met de kids.

Twijfelend van de ene themagang naar de andere: ga ik voor vrij van melk, boter en eieren, de versie met stevia in plaats van suiker of voor speltkoekjes ter vervanging van het te mijden tarwe. De ingrediëntenlijst bracht alleen maar meer twijfel: 1. de veganistische koekjes bevatten belachelijk veel rietsuiker en hebben een hallucinant caloriegehalte, 2. de speltkoekjes bestaan nog steeds voor een overgroot deel uit tarwebloem, 3. de Steviakoekjes konden beter maltodextrine (moutstroop) koekjes genoemd worden.

En eerlijk (en met oprechte excuses voor ouders die zich herkennen), mijn kindjes zelfgemaakte koekjes meegeven doet me terugdenken aan de klasgenootjes die thuis uit principe geen TV hadden: bewonderenswaardig maar een beetje zielig. Begrijp me niet verkeerd. Mocht ik een happy baker zijn met perfecte bakseltjes dan zou ik niet twijfelen. Mijn gezonde misbaksels zouden echter op hoongelach onthaald worden. Met het einde van mijn middagpauze in zicht ben ik voor steviakoekjes gegaan, ook al zijn deze niet bio. De komende weken zal de kroost Activa met aarbei, kokos of chocolade proeven.
De suikervrije “prinsen”’koekjes van Cereal vonden ze alvast lekker maar die zijn vrij duur. We zullen wel zien. Ah ja, een zelfde verhaal heb ik ook over de ontbijtgranen.

Bio-Planet was achteraf bekeken zoals een Iraanse film uit 1976: heel interessant maar je moet er potverdorie je hoofd bijhouden. Een smartphone voedselzandloper app zou soelaas kunnen brengen, een voedselzandloper icoontje op “geschikt” voedsel zou al helemaal de max zijn. Iemand?

Vol overtuiging een nieuwe levenwijze starten was makkelijk, de collega's enthousiast maken voelde als spelen in eigen stadion, maar dat thuisfront warm maken ... dat blijft tot op vandaag een hele uitdaging

Enkele tegenslagen:

• mijn man die zegt dat "vergiftiging het favoriete moordwapen van vrouwen is"
• de glaasjes versgeperst sinaasappelsap die onaangeroerd blijven
• de kinderen die de suikerreductie als een oneerlijke straf zien

De belangrijkste overwinningen:

• de kids die gesmuld hebben van mijn vers gedraaide mayonnaise
• zoonlief die elke ochtend havermoutpap met soyamelk met me deelt
• hoe het gezin genoten heeft van de gratin parmentier, ook al was het gehakt stiekem vervangen door quorn

Momenteel is er voor elke stap vooruit ongeveer eentje terug. Het moeilijkste is om iedereen gelukkig te houden. Vorige vrijdag had mijn man zo een ongelooflijke zin in pitta dat ik me schuldig voelde voor mijn gezondheidsterreur, ook al doe ik het om iedereen heel lang en heel gezond te laten leven. Mijn alternatief: het pitta broodje vervangen door een tortilla en evenveel groentjes in vinaigrette als vlees. En hij zei dat het goed was.

Ik kan deze blog onmogelijk beginnen zonder een beschrijving te geven van de stek waar ik nu een drietal jaar werk. Toegegeven: het is een vrij klassiek, iet of wat overheersend vrouwelijk kantoor met heel gewone doch daarom niet minder fantastische mensen. Als er al ergens een verschil wordt gemaakt met mijn vorige jobs dan heeft dat met voeding te maken. Ons bedrijf produceert papier, daar zit het hem dus niet. Bij ons heerst echter een nooit geziene haat-liefde relatie met eten. Op mijn eerste werkdag werd ik geconfronteerd met een strenge affiche op de koelkast: "10 redenen waarom je deze koelkast beter niet opent", met daaronder een waslijst aan regeltjes en adviezen voor een slanke lijn. Hoe vergankelijk was papier toen één van de zalige taartenbakkende collegaatjes haar kunsten bovenhaalde. Elkaar troostend kwamen we toen met zegswijzen als: "genieten van het leven is toch het belangrijkste" of "ik ben al van 't straat, voor mij hoeft die wespentaille niet meer". We zijn ook altijd erg goed geweest in populaire-media-advies geven: "Ach, een BMI van net-iets-erover is gezond", "Ach, af en toe eens zondigen is gezond", "Ach, chocolade eten dat is gezond",... als het ons uitkwam toch. Een barst in het collectieve heen en weer zwalpen kwam er met de vermageringsshakes. Dat was voor sommigen net een dieet te ver. Verzoening kwam er met het artikel: "mollige vrouwen zijn slimmer". Dit godsgeschenk werd gekopieerd en doorheen het hele gebouw opgehangen. Tot een slimmerik eronder schreef: "maar zouden we niet liever een beetje dommer zijn?" Een al even wijdverspreid initialief was de "wat heb ik gisterenavond gekookt" excellijst. Netjes met kolommetjes voor koolhydraten, eiwitten etc. We hebben dus een gedeeld culinair verleden wij.

De verlichting kwam enkele weken geleden, nadat ik een interview hoorde met Dr. Kris Verburgh over zijn boek "De Voedselzandloper". Ik was meteen enthousiast want eindelijk gaf iemand duidelijk weer welke boekskes-wijsheid wetenschappelijk onderbouwd was, en welke een meer bedenkelijke, al dan niet door de industrie gesponsorde, inhoud had. Ik wist ook de collega's enthousiast te maken: zij die het boek zagen als een bondgenoot tegen die kilootjes meer, maar ook de enkeling met de kilootjes te weinig, zij met een overactieve schildklier zij-aan-zij met de dame met de luie schildklier, zij met de maagontstekingen en zij met teveel-om-op-te-noemen kruisallergieën,  en misschien nog bovenal de mama's onder ons voor wie een gezonde kroost en partner het hoogste goed is...

Tussen de werkvlagen door zijn we overeengekomen dat we ons zandloper-avontuur in een blog gaan gieten. Voor een rudimentair kokende jonge arts zijn onderzoeksresultaten misschien voldoende om een levenswijze op te baseren, wij hebben het toch meer voor concrete menuutjes die kind en man kunnen bekoren zonder dat onze jachtige planning eronder leidt. In deze blog zullen wij deze receptjes delen, maar ook tips en gezondheids-successen. En de eerste tip is: lees De Voedselzandloper (www.voedselzandloper.com)

Altijd op de hoogte blijven? Schrijf je in op onze RSS feed.